"Мен, кўпчилик қизлар каби, яшаш жойига эга бўлишни хоҳлайман ва тирикчилик қилиш учун адашиб, танамни сотмайман." Бу шафқатсиз одамлар қўлида соқов ўйинчоқ бўлиб чиққан 25 ёшли Оишининг сўзлари. Ўтган йили қиз ўз ватанига қайтиб, дугонаси билан бирга Дубайдаги фоҳишахонадан қочишга муваффақ бўлди. Қиз тахминан уч ой давомида жинсий қулликда ушлаб турилган, бепарво ҳаётни ваъда қилган. Бундай даҳшатли қисмат ҳар йили йирик халқаро қул савдогарлари тўдаси тармоғига тушиб қолган юртдошларимиз бошига тушади.
Калтакланган ва ишга мажбурланган
Оиша ота-онасидан жуда эрта айрилган. Улар қиз 14 ёшида вафот этган. Натижада у синглисини ёқтирмаган акасининг қарамоғида қолди. Яна бир жанжалдан кейин қиз уйдан қочиб кетди.
“Буни эслаш қийин, лекин кўчада рўзғор ёъқлигини кўришим биланоқ, фоҳишахонага тушиб қолдим, у эрда мени турар жой, озиқ-овқат билан таъминлашди ва бунинг эвазига ўспирин эдим ва қўрқиб кетдим қочиш учун, чунки қочиб кетадиганларнинг ҳаммаси кўчада топилган ва калтакланган. ортга қайтиш ёъқлигини тушуниб, - мен ҳеч кимга керак эмасман - на қариндошларим, на дўстларим, - деди у.
"Ўтган йили бир одамни учратиб қолдим, у менга Дубайда иш таклиф қилди, у менга ошхонада ишлашга ваъда берди. Келгач, паспортларимизни олиб қўйишди, меҳмонхоналардан бирида хона беришди ва бизни эркакларга ёқишга мажбур қилишди ва бошқа ёъл билан. Бизни 30 тагача мижозга хизмат қилдик, хоналарда CCТВ камералари бор эди ва бир куни мен уларга раҳмат айтдим биз озод бўлдик ва элчихонанинг ёрдами билан мен ўз ватанимга қайтиб келдим ва ҳаётни нолдан бошлашга ҳаракат қилдим ", дея қўшимча қилди Оиша.
